Israël komt in opstand tegen Netanyahu, waarbij oud-premier Barak oproept tot een opstand: "Bibi creëert een dictatuur."

Hij, Benjamin "Bibi" Netanyahu, kent hem goed, zeker beter dan welke tegenstander van de premier dan ook. Netanyahu's laatste nederlaag bij de verkiezingen dateert van 1999. En hij werd verslagen door de meest gedecoreerde soldaat in de Israëlische geschiedenis : Ehud Barak , destijds leider van de Israëlische Arbeiderspartij. Barak, 83, ambieert geen politieke of bestuurlijke functie meer. Die tijd, zegt hij, ligt achter hem. Maar een strijder geeft nooit op, vooral niet wanneer hij voelt dat waar hij zijn hele leven voor heeft gevochten, als soldaat en als politicus, op het punt staat weggevaagd te worden. Van binnenuit. Een dreiging die moet worden bestreden voordat het te laat is. En die laatste keer, vooral na het besluit van de regering van messiaanse haviken om Gaza te bezetten, staat op het punt toe te slaan.

Barak schrijft in Haaretz: "Dit is een dringende oproep die mensen oproept de realiteit moedig onder ogen te zien en zich in te zetten om deze neergang te stoppen. Het Israël van de Onafhankelijkheidsverklaring en de zionistische visie stort in. De noodtoestand vereist dat we vijf fundamentele vragen beantwoorden: Wat gebeurt er met ons? Wie is hiervoor verantwoordelijk? Welke maatregelen moeten er worden genomen en welk resultaat is gewenst? Wie moet tot actie oproepen en wie moet het voortouw nemen? Wie moet handelen om het doel te bereiken? Wat de eerste vraag betreft: de meeste burgers van het land zijn zich bewust van wat er gebeurt. We hebben een geweldig volk en een leger dat zich heeft onderscheiden door zijn moed in de strijd tegen Hezbollah, Iran en Syrië. Toch zijn we verwikkeld in een oorlog van misleiding in de Gazastrook. Het bloed vloeit, de families en bedrijven van reservisten storten in en onder druk van de ultraorthodoxen promoot de regering een wet die ontduiking van militaire dienst legaliseert. De poging van de regering om de rechterlijke macht te verzwakken en de bewakers van het land te verpletteren, gaat in rap tempo door. Ondertussen worden gijzelaars achtergelaten op het altaar van overleving door een regering die herhaaldelijk kansen op hun vrijlating heeft verpest. Benjamin Netanyahu's doel is dat de oorlog voortduurt, want als de oorlog zou stoppen, zou dat het einde van zijn regering betekenen, de versnelling van zijn corruptieproces, de instelling van een staatsonderzoekscommissie en de verwijdering van degenen die verantwoordelijk zijn voor wat er is gebeurd.

Dit is het grimmige beeld. Niets hiervan is toevallig; de "aardbeving" die het democratische systeem en de rechtsstaat vernietigt; de "aardbeving" die een planetaire breuklijn creëert tussen Israël en de rest van de wereld, heeft niets "natuurlijks". Barak benadrukt: "Wie is verantwoordelijk? De regering en degene die haar leidt. Dit is een onverantwoordelijk leiderschap dat meedogenloos de messiaanse visie van de extreemrechtse ministers Itamar Ben-Gvir en Bezalel Smotrich nastreeft, de hebzucht en het parasitisme van de ultraorthodoxe gemeenschap, en de persoonlijke belangen van Netanyahu, die gevangen zit in de schandalen rond Qatargate en BibiLeaks. Om te overleven probeert hij Israël te transformeren tot een dictatuur, door ja-knikkers aan te stellen als hoofd van het Openbaar Ministerie en de Shin Bet-veiligheidsdienst, en door het Hooggerechtshof te onderwerpen. Niets is ondenkbaarder, zelfs niet de annulering van vrije verkiezingen en het geweld van gewapende rechtse milities. Er is al een constitutionele crisis gaande. Sinds we kinderen waren, scandeerden we: Am Yisrael chai! 'Het volk van Israël leeft!' Nu voegen sommigen er echter aan toe: 'Jullie leven in illusie!'"

Een strateeg moet ook de cruciale vraag beantwoorden hoe deze dodelijke dreiging het hoofd te bieden. Barak pakt de kwestie frontaal aan: "Wat moet er gebeuren? Er is geen compromis mogelijk tussen Israëls vernietigers en verdedigers. Niets is heilig wanneer het fort afbrokkelt, zelfs niet het zomerreces van de rechtbanken en de Knesset. Het proces tegen Netanyahu en de onderzoeken naar de Qatargate- en BibiLeaks-zaken moeten vijf dagen per week doorgaan. De Knesset moet blijven werken en beslissingen nemen. Met gijzelaars die wegkwijnen in Hamas-tunnels en met elke dag die waarschijnlijk hun laatste zal zijn, met Israël dat het risico loopt een pariastaat te worden, heeft het grootste deel van het publiek het vertrouwen in deze regering en haar leider verloren. Ze moeten worden afgezet. Iedereen die aarzelt om de annulering van de rechtbanken en het zomerreces van de Knesset na de Joodse feestdagen te eisen, zal worden geconfronteerd met het lijk van de Israëlische democratie."

Vandaar de existentiële oproep die Israëls meest gedecoreerde soldaat, de politieke leider die Netanyahu bij de verkiezingen versloeg, aan het land doet: "De enige manier om Israël nog te redden is massale, geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid , inclusief een totale lockdown totdat de regering is vervangen of haar leider aftreedt. Pas wanneer het hele land verlamd is door massale stakingen, zullen de feestdagen worden geannuleerd en zal de regering toegeven aan de wil van het volk, wat de weg vrijmaakt voor beter bestuur. Wie moet deze inspanning leiden? De leiders van dit land: de president, oppositieleiders, de vakbondsfederatie Histadrut, hightechwerkers, werkgevers, leiders van de academische wereld, de rechterlijke macht, het onderwijs en de gezondheidszorg, de kibboets- en mosjavbewegingen, en natuurlijk de leiders van de protestbeweging. Als we, God verhoede, falen, zal Israël afglijden naar een staat van obscurantisme die zijn bestaan in gevaar brengt." Een merkteken van Kaïn zal generaties lang het voorhoofd van de premier en zijn ministers bezoedelen. Maar het merkteken van schaamte zal ook gedragen worden door al diegenen die aan de zijlijn bleven en zwegen. En wie moet deze inspanning leiden? De overgrote meerderheid van de publieke opinie. Wanneer een miljoen mensen vastberaden en volhardend de straat op gaan, zal de regering vallen. Wij allemaal, in drie ploegen, op pleinen, op kruispunten, op bruggen, op snelwegen, met konvooien auto's die 24/7 door Jeruzalem rijden, totdat de regering en haar leider naar huis worden gestuurd. Ik herhaal mijn waarschuwing: het is tijd om te handelen. Na het reces van de Knesset en de rechtbanken zal het te laat zijn.

Zo ook in Haaretz. Een concept dat de voormalige premier met Unità versterkt: " Israël ", zegt hij, "wordt opgeroepen om in opstand te komen tegen degenen die, uit machtswellust, het land de afgrond in trekken. Voor Netanyahu is oorlog geen instrument. Oorlog is het einde. Er is geen tijd meer te verliezen. De rechtsstaat is in gevaar, de democratie is opgeschort. De permanente oorlog die Netanyahu en zijn heersende kliek voeren, isoleert Israël in de wereld en ontketent reacties die degenen die zich zorgen maken over de toekomst van ons land, zorgen zouden moeten baren. Netanyahu bedekt ons met schaamte." Voor Israël heeft het "donkerste uur" geslagen.

VAN

Umberto De Giovannangeli